Babam Hilmi Halim MAAÇ ve Babasız geçen 40 yıl…
Baba demek koca çınar demek, mutluluk demek, huzur demek, varlığınla onurlandırdığın yaşamamız demek, incitmeyen tavrın, sevgi dolu yüreğin, nur yüzün, sevecen yaklaşımın, olgunluğun, doğruluğun, bizi biz yapan o güzel değerleri verensin. Evimizi direğiydin ama bundan 40 yıl önce 20 Nisan 1982 sabahı bizi öksüz bırakıp gittin. Sensizliğe halen alışamadım. Dayanağımdın, dert ortağımdın, danışmanımdın, doğruları bilendin. Yolumu aydınlatan en değerli ışığımdın, seninle hayat çok kolaydı. Sevinçlerim, kaygılarım sıkıntılarımı paylaştığım, hepsine de çözüm üreten bilgili, kendini yetiştirmiş, hayata olumlu bakan, karamsarlık bilmeyen bir değerdin.
En kötü ve en güzel anlarımda hep yanımda oldun. Ömrüm boyunca senin öğrettiğin yolda yürüdüm. Sen bana örnek oldun. Senin sevgini ve ilgini her zaman içimde hissettim. Bana hep başımı dik tutmamı söylerdin, ben de hep öyle yaptım.,
Senden öğrendiklerimi çocuklarıma ve torunlarıma aktarmaya çalıştım, çalışmaktayım. Ama senin kadar başarılı mıyım bilemiyorum. Zannetmiyorum. Senin dünya görüşün, ufkun o kadar genişti ki onu yakalamak mümkün mü. Bu gün değil aslında seni her gün, her an aklında tutan evladınım.
Kadere karşı gelinmez. Allah’ın takdiri. Sevgili babacığım, Allah’ın rahmeti üzerine olsun. Mekanın cennet olsun. Rahat uyu. Seni hiç unutmayan, dualarını esirgemeyen, seni çok seven evlatların var.